Met 28 jaar kreeg ik een burn out en liep compleet vast. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Waar ging het mis? Nadat de scherpste randjes eraf zijn en je jezelf weer een beetje mens gaat voelen, komen de vragen..
Had ik het niet eerder moeten merken? Waren er signalen? Hoe voelde ik me eigenlijk? En dan moet je toch wel aan jezelf toegeven dat je behoorlijk op de automatische piloot hebt geleefd.
Wordt ik eigenlijk wel blij van de dingen die ik doe? En voor wie doe ik ze eigenlijk? Waarom doe ik de dingen zoals ik ze doe? Wat levert mij dat op? Maar wat kost mij dat ook? Misschien wil je in eerste instantie geen dingen veranderen in je leven, maar je moet wel. Je hebt je grens bereikt.. terug naar hoe het was is geen optie meer. Maar ja, wat dan wel? en hoe?
En ja, ik ben uiteindelijk weer uit het dal geklommen, sterker en zelfverzekerder dan ooit te voren. Maar wat is het fijn als iemand jou daarbij helpt. Iemand die jou de juiste vragen durft te stellen. Iemand die jou helpt om jouw antwoorden te vinden. Iemand die naar je luistert en begrijpt waar jij naar toe wilt en wat jij voor jezelf wilt bereiken. Het is jouw groeiproces. Een mooie kans om jezelf terug te vinden. En je hoeft het niet alleen te doen..